APS Głupi pies. Vol II.+ KONKURS filmowy w kan.

Zwycięstwo! Zwycięstwo! Częściowe.

W tumanach kurzu nadjechał dyliżans z filmem. Konie parskały i potrząsały łbami. Woźnica ściągnął lejce, zeskoczył z kozła. Przez chwilę mozolił się z zamkiem, a potem z wnętrza pocztowego furgonu wyciągnął paczkę obwiązaną konopnym sznurem, z lakowymi pieczęciami. Zupełnie retro i nieistniejące, prawie tak jak filmy APS.

Poszło się na całość. Jak się bawić, to się bawić- herbatę z cytryną poproszę. Fotonet z miasta Tychy wykonał następujące zamówione czynności:

wywołanie filmu, zrobienie indeksu zdjęć, wywołanie wszystkich odbitek, a na końcu- zeskanowanie filmu. Twórcy systemu APS przewracają się w grobach... chwila, a może oni nadal żyją? Skanowanie miało być zabronione wg twórców APS.

Ale wszystko już się przedatowało- film, system APS i reguły.

Otrzymało się zatem zestaw odbitek, płytkę ze skanem, oraz, co mnie bardzo zdziwiło- film w swej dawnej rolce z ustawionym finalnym indeksem „4”- wywołany. Myślałem że skanowanie zlikwiduje tę rolkę. Sensownie to było wymyślone, bo film się nie niszczył i w razie czego łatwo go wysłać ponownie do odbitek, zwłaszcza mając indeks przed oczami.

Na tyłach odbitek fotolab nadrukował najróżniejsze tajemnicze znaczki i skróty: numer zdjęcia, numer filmu, datę uwaga uwaga- strzelenia zdjęcia, oraz SS (Shutter Speed), FL (Focal Lenght) a także tajemnicze IS (Image...?). Nie ma niestety nadruku wartości przesłony. W sprawie tajemniczych znaczków zadzwoniłem z ciekawości do tych Tych. Czy przesłona nie była nigdy nadrukowywana?

„Najstarsi górale tego nie pamiętają”- odpowiedziała pani z fotolabu.

Zabawa z filmem o dacie ważności przeterminowanej o czternaście lat przyniosła pewne rezultaty. Nawet pewne wnioski.

Wniosek pierwszy: Film i fotograf dali tyłów tam, gdzie było marne światło. Być może gdyby był nowy, to lepiej by sobie poradził. Ten film. I ten fotograf też. Na początku używania filmu pogoda nie dopisywała, zachmurzenie się zachmurzyło i wiatr targał jak bultarga.

Ból targa mym trzewiem

I nic dalej nie wiem (cytat)

Bardzo marny kontrast- to właśnie to co wyszło z tych pierwszych, niepogodnych zdjęć. Później było lepiej, ale nie idealnie. Film ISO 100 nie jest dobrym filmem do marnych warunków światła, a film przeterminowany o 14 lat, to już w ogóle.

Wniosek 2: Sadząc ze skanu- kontrast filmu był łaciaty W środku rolki był ciut większy niż na końcach. Zdecydowałem się popoprawiać kontrast kadrów, żeby się lepiej oglądało- opisy pod zdjęciami. Ale jest też trochę zdjęć prosto ze skanu.

Wniosek 3: Spóźniłem się o jakieś 5 lat. Wszystkie filmy są przeterminowane. Nie jestem dziś w stanie ustalić jaką jakość miał rzeczywiście pierwotnie film APS. Ale jestem w stanie ustalić jaką radość może dać dzisiejszym wariatom, którzy mają chęć go kupić.

Uwagi techniczne:
Wszystkie poniższe zdjęcia są zmniejszone, ale niewyostrzane. Tam gdzie podwyższyłem kontrast- przyznałem się bez bicia.Wszystkie zdjęcia powiększają się po kliknięciu, jakby kto miał jakiś potężniejszy ekran. Należy tu przypomnieć, że na jakość zdjęcia, oprócz jakości filmu i obiektywu, składa się także jakość skanera.

Fot 1. Podwyższony kontrast, Canon EOS IX/ Tokina 11-16/2,8 f/6,7

Pierwsze co się strzeliło to oczywiście panorama. Panorama rules. Święto! Pierwsza na filmie analogowym. Intencją tego zdjęcia było pokazanie przyjaźnie tolerancyjnego i kolorowego obrazu naszego miasta, gdzie toleruje się zarówno mazanie po murach, jak i chlanie po bramach.

Potem APS-H czyli znaj proporcjum 16:9, mocium panie.

Fot 2. Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Tokina 11-16 f/5,6

Potem Warszawa. Ponurro. Kolore burro. Przydałoby się mieć film czarno biały, bo na Nexii zdjęcia wyszły niemal monochromatyczne. Zerro słynnych przekolorowanych kolorów Fuji. No dobra. To robimy czarno- białe ze skanu i z rozpaczy.

Fot. 3. Kontrast+ Cz.-B., Canon EOS IX + Tokina 11-16 f/6,7, Varsovie- w Łodzi nie ma takiej rzeki.

Fot 5. Kontrast + Cz.-B., EOS IX + Tokina 11-16 f/5,6, Warsaw- National Stadium throuh the Poniatowski Bridge. Who the hell Poniatowski was?

Fot. 6, Kontrast+ Cz.-B., Canon EOS IX + Tokina 11-16 f/4,5, Warszawa- Most Poniatowskiego od strony dna.

No i tu artystyczne spięcie klamrą miast Łódź i Warszawa. Łódźwarszawa dziwna sprawa. W Łodzi piją Warkę, a w Warszawie- wiadomo- Heinekena. Wypas. Europa.

Fot 7. Podwyższony kontrast,
Canon EOS IX + Tokina 11-16 f/6,7, Warszawa- viev on the Vistula River from the Poniatowski Bridge. Whose bridge?

Łódź

Warszawa

Najładniejsza panorama wyszła na ogniskowej 16mm i to w pionie. Płynie płynie Oka, jak Wisła szeroka, jak Wisła głęboka i odwrotnie. Po lewej niepoprawiana, po prawej zwiększony kontrast

A tu pewna Trąba, na pewnym Gocławiu. No nie mogłem się powstrzymać i znowu przerobiłem Fuji Nexia F100 na czarno-biały. Ech, gdybyż to były lata 90-te, gdybyż mieć dowolny potrzebny film do APS w kieszeni...

Canon EOS IX + Tokina 11-16/2,8, f/8

Potem wzeszło słońce i nastał dzień chwały. Dzięki wspominanemu sklepowibeznazwy.pl pohulaliśmy sobie po śródmieściu z obiektywami superszerokimi. 

Sigma 10/2,8 Fisheye DC, EOS IX+ Tokina 11-16/2,8, Sigma 10-20/3,5 DC

Radości było za to co niemiara, robiąc zdjęcia owym dwudziestoletnim starcem, przy pomocy obiektywów nowych i świeżych. A jakie zaskoczenia później- bezcenne.

W zupełne osłupienie wprawiło mnie to, że wszystkie nowiusieńkie obiektywy, przeznaczone na małą klatkę cyfrową sromotnie winietują na filmie APS! Wszystkie! Ale osochodzi? O co kaman? Widać wręcz w kadrze brzegi ich osłon!

Nie kumałem przez dłuższą chwilę. Wreszcie dotarło. No jasne! Te obiektywy są przeznaczone na klatkę formatu APS-C. C! A więc Classic, o proporcjach 2:3. A tu większość zdjęć pstryknąłem na APS-H przecież, wyciągniętych na długim boku do proporcji 9:16. No więc pooglądacie sobie trochę osłon od obiektywów w rogach zdjęć.

Wszystkie zdjęcia robiłem na wysokich przesłonach, w okolicach f/5,6- f/11.

Fot.9 Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC,. Narutowicza, Łódź

Fot.9 To samo- niepoprawiane, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC

Fot.10 Zwiększony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC

Fot.11 Zwiększony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC,  Piotrkowska, Łódź

Fot.12 NIEPOPRAWIANE, Canon EOS IX + Sigma 10-20/3,5 DC, Piotrkowska, Łódź

Fot. 14. Poprawiane, Canon EOS IX + Sigma 10-20/3,5 DC, Piotrkowska, Łódź

 

Fot.15. Zwiększony kontrast,Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC, Piotrkowska, Łódź

Co wam powiem, to wam powiem, ale ten format H bardzo mi się podoba. To do szerokiego kąta bardzo dobry format. Może nawet lepszy niż panorama. Zaraz lecę zakleić sobie od góry i od dołu kawałek matrycy w digitalnej lustrzance, za pomocą plastra Poloplast Polfa.

Fot.16, Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10-20/3,5 DC, ul.Piotrkowska, Łódź

Fot.17, Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10-20/3,5 DC, Piotrkowska, Łódź

Fot.18, Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC, Piotrkowska, Łódź

Fot.19, NIEPOPRAWIANE, Canon EOS IX + Sigma 10/2,8 Fisheye DC, Piotrkowska, Łódź

Fot 20. NIEPOPRAWIANE. Canon IX + Sigma 10/2,8 Fisheye, f/9, Łódź- Piotrkowska

To było najlepsze jakościowo zdjęcie, jakie udało się uzyskać na filmie sprzed potopu. Zamieszczone jest w nagrodę w formacie 1600x900 px. Jedyne, jakiego w ogóle nie trzeba poprawiać. (To samo zdjęcie w mniejszej skali otwiera artykuł).

No i zrealizowałem swoje marzenie sfotografowania samochodu w miejscu torów, przed dworcem Łódź Niciarniana. Jest to możliwe z powodu remątu, który się remątuje i remątuje, końca nie widać, widać za to koniec pieniędzy w budżecie miasta.

Fot.22, Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Tokina 11-16/2,8, Stacja PKP Niciarniana Łódź, od strony nieistniejącego torowiska.

No a potem nastąpiły portrety w formacie H i klasycznym formacie 3:2, czyli C, za pomocą nieklasycznego obiektywu Sigma 30/1,4 DC.

Canon EOS IX + Sigma 30/1,4 DC HSM

 
 Uznałem że znowu psia jeśt najlepsia.

Fot.23, Podwyższany kontrast, Canon EOS IX + Sigma 30/1,4 EX DC, f/2,5, Ogar Polski, ale taki śliczny jak zagraniczny

Fot.24, Podwyższany kontrast, Canon EOS IX + Sigma 30/1,4 EX DC, f/2,0

No i ostatnia klatka, zrobiona Sigmą 24/2,8 Macro. Na pełnym otworze przesłony, bo inaczej aparat z obiektywem wchodzą w nikomu niepotrzebne dyskusje i nabierają do siebie wrogiego nastawienia. A tego byśmy nie chcieli.

Fot.25, Podwyższony kontrast, Canon EOS IX + Sigma AF 24/28 Macro, f/2,8

KONKURS Filmowy w kan.

Na samym końcu prezentujemy- dla purystów- niepoprawiane kadry 1:1 ze zdjęć, wielkości 300x200px (1%powierzchni zeskanowanego kadru).

Ale, celem rozrywki i utrudnienia są one oznaczone literami i odpowiednio pomieszane. Kto jako pierwszy przyporządkuje je właściwie do poszczególnych zdjęć (oznaczonych cyframi) i napisze w komentarzu do wpisu coś w rodzaju „A3, B9, C7...” otrzyma (oprócz satysfakcji) także rolkę filmu 35mm Fuji Superia 400. Tym razem będzie nieprzeterminowany.

Spąsowiałym spąsorem filmu jestem ja. Nikt mi go nie dał. Sam kupiłem, Taki jestem!

Skrócone Podsumowanie

Co mi się podobało w użytkowaniu APS:

• Format H 9:16 i zmiany formatów w ogóle.
• Egzotyka
• Użytkowanie małego EOSa IX z małymi obiektywami
• Praktyczność obsługi filmu: włóż, nastaw format, wyjmij, wyślij
• Możliwość dzisiejszego zeskanowania (tego nie było w planie)

Co mi się nie podobało:

• Jakość przeterminowanych filmów (inne nie są dostępne)
• Wielkość klatki i detale obrazu nie doganiają dzisiejszych wielomegapikselowych cyfrówek
• Obraz ze starego filmu wymaga korekty. Zalecałbym najpierw skanowanie, a potem zamawianie odbitek.

Wydłużone podsumowanie

APS miał dobry kierunek, ale za mały rozmach. Wszystkie te gadżeciarskie funkcje zostałyby przyjęte z radością i w podskokach przez wszystkich fotografów, amatorów, entuzjastów i profesjonalistów, gdyby tylko nie zmniejszano formatu klatki filmowej. Format APS-H stanowił teoretycznie 59% powierzchni tradycyjnego filmu, ale nikt już nie podawał tego procentu dla skadrowanych od dołu i góry zdjęć panoramicznych, dla których chciałoby się mieć jak najlepszą jakość. Odbitki z panoram muszą być fizycznie większe, żeby robić dobre wrażenie. Ja podam ten procent- 34,7%. Niestety.

To utrudniało zrobienie dużych powiększeń, a co lepsza- APS w ogóle nie przewidywał dużych powiększeń! Maksimum co można było zamówić, to właśnie takie panoramy, jakie przysłał mi Fotonet: 10x30cm. Nawiasem mówiąc- chyba tylko oni jedyni robią ten format w Polsce, wszyscy inni obcinają panoramy po bokach.

Panoramy max10x30 cm z automatu obcinały także klientów na APS. Choćby żaden fotograf ślubny nawet na nie nie spojrzał. 10X30cm! Co to jest?

Dzisiaj czasy na szczęście się zmieniły.

„Czasy się zmieniają, ale pan ciągle jest w komisjach” (cytat). Dzisiaj można zeskanować film i zarządzić z niego znacznie większą odbitkę, co niewątpliwie uczynię i opowiem czy się to nadaje do życia.

Oprócz tej jednej, kardynalnej wady- reszta podoba mi się bardziej niż film klasyczny. Prostota użytkowania, zmienny format, regulowany w aparacie (tego nie ma nawet w wielu dzisiejszych cyfrówkach!), możliwość oznaczenia daty i ogniskowej.

Już parę innowacyjnych projektów dało dowody, że nowości najlepiej wprowadzać „od góry”, tj. celować w najwyższą półkę i najbogatszych użytkowników, a dopiero gdy zyskają popularność- obniżać ceny dla klientów masowych. Przykładem niech będą samochody hybrydowe- silniki elektryczne i akumulatory próbowano najpierw wprowadzać w małych autach, miejskich i kompaktach, które stawały się przez to bardzo drogie na tle konkurencji benzynowej. Dopiero Lexus, czyli Toyota wprowadzili je w autach luksusowych. One były i tak drogie, więc te parę tysięcy w tę czy w tę nie robiło różnicy, a przy tym bardzo promowano ich nowoczesność i ekologiczność. W końcu hybrydy zeszły pod strzechy, a raczej- do Yarisów.

Trzeba było na modłę APS zmienić klasyczny film 35mm. Profesjonaliści by to łyknęli.

Trochę mi szkoda tych APS-ów. Nie wiem czy jeszcze nie kupię jakiegoś przeterminowanego filmu...

Fabrykant

dyrektor kreatywny walnięty o sprzęty.