Napięcie wzrosło. Wielkie powroty zombies.

Człowiek człowiekowi wilkiem

A zombie zombie zombie.

               (Cytat)

Oni zawsze wracają. Człowiek już myślał że umarli bez reszty, odeszli i zniknęli z tego świata. Ale nie, oni niespodziewanie z grobu wstają, zamiast w proch się obrócić. Co jest do cholery?!

Kasa misiu, kasa.

Pierwsza była Yashica.

Nie, tfu… oczywiście że nie była pierwsza. Już niejedni wcześniej zmartwychwstawali. Ale ona rzuciła się w oczy w ostatnim czasie. Zasłużony ten niegdyś producent aparatów Contax i świetnych obiektywów, przed którym rzesze fotografów klęczały niegdyś z zachwytem wypuścił w odmęty internetu najpierw tajemniczy filmik, na którym tajemnicza japońska piękność tajemniczo coś fotografowała starym aparatem Yashica. Ciekawość sięgnęła Zenita, tfu… zenitu sięgnęła. Wszystkim tradycjonalistom zadrżały łapki i ślinka pociekła. To ci dopiero- powrót po latach!

Yashica powstała w 1949 roku. Najpierw wsławiła się swoimi aparatami i optyką, a w latach 70-tych zawarła sojusz z Zeissem, z którym produkowała do spółki aparaty z optyką tego ostatniego. Zeiss zły nie jest i legenda jakości rozeszła się szeroko. Działo się to pięknie aż do późnych lat 80-tych, kiedy to Yashikę przejęła Kyocera, a później sama została przejęta przez Minoltę.

Yashika największe rynkowe problemy miała wcześniej właśnie z Minoltą, producentem podobnej wielkości, który podgryzał ją jak tylko się dało. Pierwsze co zdecydowała Minolta po przejęciu Yashiki to oczywiście wstrzymanie produkcji Contaxów, żeby nie było wewnętrznej konkurencji.

Tak z nieba na ziemię zlądował w Jeleniej (cytat). Nimb jakości jednak pozostał i unosił się w eterze.

Sama Minolta, jak wiemy również została zjedzona przez Konicę, a następnie sprzedała dział fotograficzny do Sony. Sony zwycięża wszystkich. Nawet Jamesa Bonda.

Mijały lata, dużo wody upłynęło w instalacjach chłodzących elektrowni Fukushima. A tu nagle japońska piękność na filmiku z Yashiką w ręku. Zapowiedziano tajemniczą elektryzującą nowość. 

Napięcie wzrosło.

A potem ogłoszono że będą to obiektywiki przyczepiane do smartfona.

Noszzzzz… .

Napięcie opadło.

W TAKIM opakowaniu z TAKIM aparatem narysowanym na froncie sprzedawana jest soczewka do smartfona.

Drugi był Zenit. No chyba znacie rosyjskiego Zenita? Nie znacie? To ile wy macie lat? Wszyscy go mieli. Pancerny topór z mosiądzu, made in USSR. Z niezłą, w miarę jasną optyką w której się wszystko zacinało po tym jak w fabryce składano ją po pijaku. Nie wszystko w nim działało idealnie, ale miał zalety- pierwszą taką że w ogóle był. A drugą- że był dostępny. Czy już napisałem że wszyscy go mieli? Zenit w latach 80-tych był w krajach leżących pod łapą Sowietskiego Sojuza przepustką do fotografii dla każdego młodziaka. No, może wyłączywszy kraj DDR, gdzie mieli własne praktyki… tfu. Praktiki.

By Levi Szekeres http://www.levilive.ro - SXC #319359, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=596484

Zenit zdechł. Ale dogorywał długo. Zakłady KMZ w Krasnogorsku do 2005 roku tłukły konstrukcję sprzed 30 lat, ale był jeden mały problem- nikt tego już nie kupował. Za to nie mogło być już taniej, bo nowe Zenity konkurowały z 12 milionami (serio!) wyprodukowanych już, właściwie identycznych, egzemplarzy.

A tu nagle wiadomość, że Zenit ma zamiar powrócić na rynek z rewolucyjnym nowym modelem, który podbije świat. Ma to być uwaga uwaga: cyfrowy (!) bezlusterkowiec (!!) z pełną klatką (!!!). Ta-dam! 

Napięcie wzrosło.

No ale zaraz potem się okazało, że będzie to brandowanie własnym logiem aparatów Leica, oraz produkowanie do nich własnej optyki, niegdyś znanej szeroko jako gówniana. Spodziewane ceny? Około 20 tysięcy złotych.

Napięcie opadło.

Trzecia była Minolta, świętej pamięci.

Z wypiekami na twarzy czytałem niegdyś o modelach tej firmy w książce „System Minolta” Pawła Baldwina. Taka to była firma! Pierwszy aparat autofokus wprowadzony z sukcesem na rynek w 1985 roku, będący jednocześnie pierwszym autofokusowym body jakim zrobiłem zdjęcie (Dzięki, drogi Wóju!). Pierwszy (i jedyny) teleobiektyw lustrzany z autofokusem. Oprócz obiektywów z automatyką ostrości wprowadziła na rynek obiektywy z automatyką ZOOMOWANIA! To ci dopiero. A przecież istniała aż od 1928 roku, torując pionierskie drogi w japońskim przemyśle fotograficznym. Pierwszy w Japonii obiektyw z powłokami przeciwodblaskowymi. Pierwszy na świecie światłomierz wbudowany w aparat w roku 1962-gim. Taka to była firma!

Połączywszy się z Konicą w 2003 roku zaprojektowała swoje pierwsze aparaty cyfrowe, które bardzo zraźnie weszły na rynek. A tu nagle łubudu! Konika Minolta poinformowała w 2005-m, że znudziło jej się robienie aparatów i teraz zajmie się wyłącznie robieniem drukarek i kopiarek. Też ci zmiana! Czy słyszano kiedyś żeby ktoś podniecał się kopiarką? Żeby kopiarki miały jakieś fankluby i fanboyów? Żeby pisali o kopiarkach blogi?

Cały dział fotograficzny został sprzedany firmie Sony, która rozwinęła go szeroko i daleko w to czym jest dzisiaj.

Upłynęło wiele wody w instalacjach Fukushimy, konkretnie dziesięć lat płynęła. No i krach- bum bang! Minolta z przytupem wraca na rynek!!! Nowe aparaty!

Napięcie gwałtownie wzrosło.

Ale zaraz potem się okazało, że to tylko napis będzie, naklejany na chiński badziew jednorazowy.

Napięcie opadło. I dotąd leży.

Już nawet nie chce mi się tego ironicznie komentować.

A wont mi stąd!!! Trupiszcza przebrzydłe!!! Z powrotem do grobu!

Fabrykant

Dyrektor kreatywny walnięty o sprzęty.