Pieniądze i pisanie szczęścia nie dają.

Pieniądze szczęścia nie dają, dopiero zakupy.

                              Marylin Monroe

Człowiek sam zawęża sobie swój świat. Nie dość, że Google wyświetla mu wyłącznie treści które mogłyby go indywidualnie zainteresować, to jeszcze złośliwie się tym nie interesuje i nie klika. Nie dość, że Facebook wycina człowiekowi wpisy tych znajomych, których nie obdarzyliśmy zainteresowaniem przez ostatnie pół godziny, to jeszcze samemu nie eksplorujemy tego, co jest do eksploracji.

Z drugiej strony człowiek musiałby interesować się wszystkim, czym można się interesować, ale się nie interesuje. Bo go to nie interesuje.

Chyba tak się nie da- interesować wszystkim. Trzeba ograniczyć się i postawić sobie bariery, choćby podświadome. Nie da się poświęcić wszystkiemu.

Zauważyłem, że choć regularne pisanie gimnastykuje język, a może i nawet umysł, to jednak, na przykład- ogranicza czytanie.

Nie tak dawno połykałem książkę za książką, ale teraz tempo spadło, bo połowę tego czasu przeznaczam na pisanie. Z pewnymi zyskami, ale i pewnymi stratami niewątpliwie.

Nie jestem niestety tak płodny, jak np. Złomnik, który lewą ręką pisze swoje wpisy, nie przerywając snu, czy też jak prawo-sławny Rafał Ziemkiewicz, który jest już w każdej lodówce (w sensie- otwieram lodówkę, a tam znowu Ziemkiewicz), a byłby jeszcze na Onecie, gdyby go, głąby, nie wyrzucili.

Pełno nowych odnóg

Ciężko mi zachować w tym wszystkim równowagę i się nie zatracić, ale też nie stracić z oczu szerszego horyzontu. Nadal śledzić świat żywy i internetowy z odpowiednią uwagą, a nie stać się jak ów lemowy zbójca Gębon, którego Trurl i Klapaucjusz pokonali za pomocą Demona Drugiego Rodzaju, w ten sposób, że w żądzy informacji zaczytał się na śmierć. To jeszcze przede mną.

Jeszcze nie osiągnęliśmy chyba poziomu, który malkontencki Lem określał swoim prawem: „Nikt już niczego nie czyta, a jeśli czyta- nie rozumie, a jeśli rozumie- natychmiast zapomina”. Świat trochę dąży w tę stronę, bo takimi co wszystko zapominają łatwiej sterować. Rzecz w tym by stawiać jakiś opór wewnętrzny, lub zewnętrzny, zgłębiać i nie spłycać. Czy to się da w ogóle?

Pisanie bloga o fotografii wymaga pisania o fotografii. Teraz będzie skromna analiza fotograficzna i synteza w jednym. A na końcu zakupy.

Tak naprawdę nie wiem co się ciekawego sprzedaje na Allegro, pomimo że bardzo często tam zaglądam. Po prostu wchodzę w dział z interesującymi mnie sprzętami, ustawiając kryterium wyszukiwania „od najniższej ceny” i nigdy nie dochodzę wyżej niż do drugiej strony przeglądania. A ile tam znajduję interesujących rzeczy!

To troszeczkę jak grzebanie w śmietniku. Bardzo interesujące.

Pozostałe 21 stron odpuszczam w związku z tym, choć być może kryją się tam jakieś białe kruki i wrony. O, na pewno się kryją, sądząc po cenach nastotysięcznych z ostatniej strony.

Ale nic o tym nie wiem. To dlatego, że ograniczam sobie swój świat.

Mogę zauważyć jednak, że fotografia analogowa pomaleńku zwija żagle, przynajmniej niektóre- jakiś bezanik, jakiś kliwer, czy inny latacz, i że zdaje się że to właściwy moment dla tych, którzy jej jeszcze nie mają, żeby kupić sobie lustrzankę na film 35mm. Myślę że, mniej więcej za 3 do 5 lat ceny, nawet popularnych aparatów, zaczną pomalutku rosnąć, no chyba że Ruskie wejdą i będziemy akurat myśleli o tym jak celnie rzucać butelkami z benzyną.

Niestety, gdy ceny zaczną rosnąć ilość dostępnych sprzętów w dobrym stanie nie będzie już tak duża jak dzisiaj. I tak ilość sprzedawanych aparatowych gratów wyraźnie się zmniejszyła, jeszcze 2 lata temu można było wybierać wśród 200- 300 Canonów manualnych i autofokusowych, dzisiaj zostało ich w okolicach 130.

Dlatego myślę, że fotografia analogowa to przyszłość. Baaaardzo daleka przyszłość.

Nawet, z wielką ciekawością wystawiliśmy na Allegro analogowy aparat od złotówki, jeden z tych: http://fotodinoza.blogspot.com/2014/03/my-oba-to-jedna-osoba.html . Nie reklamowaliśmy się przy tym na Fotodinozie. Tak dla eksperymentu. Poszedł za 7,50zł. Analogowa fotografia jak widać nie jest, dla chcących zbyt droga, o ile tylko Fotodinoza wysprzedaje precjoza.

Na Fotodinozie nastąpił kataklizm obiektywowy. To był napad. Niekontrolowanych zakupów.

Z najwyższym poświęceniem nabyliśmy drogą zakupu najtańszy możliwy obiektyw autofokus (bo my tylko autofokusowi jesteśmy. Odczuwamy przemożną niechęć do ręcznego kręcenia pierścieniem wyostrzania) dostępny do Canona EOS. Jest to z dużym prawdopodobieństwem także najgorszy istniejący obiektyw do Canona, ale o tym przekonamy się dopiero po szyderczym, acz wnikliwym teście za parę dni.

Jaki to obiektyw? Zapewne myślicie, że to jakiś no-name, chińskiej produkcji podróbka z prowincji Guangdong, albo przynajmniej niedziałająca z cyfrówkami Sigma? Ależ skąd! To rasowy Canon, wyprodukowany w Kraju Kwitnącej Wiśni. Jaka rasa? Nordycka, psiakrew! Odczep się od tego zwierzęcia, nieszczęście ty moje! (cytat).

Ksywka: „denko od słoika”. Że niby taki niedobry. Ale sprawdzimy, zobaczymy. Jak tu odmówić sobie obejrzenia tego, czym wszyscy pogardzają. Może by to tak podnieść, otrzepać z kurzu i uznać za warte uwagi?

To właściwie może nawet być credo życiowe.

Rodzina też stanęła na wysokości zadania i niezależnie od dokonanego zakupu sprezentowała w związku z solenizanctwem drugie szkło. Tym razem zacne. Nikt na nie nie narzeka. Nikt nie nadaje mu hańbiących ksywek. To szkło oprawione w metal o przeznaczeniu makro. Też o nim się napisze, jak szczęście dopisze.

Od lewej: udawane makro, prawie prawdziwe makro, najprawdziwsze makro

Obiektywy, aparaty, zdjęcia klasyczne. Wszystko to już było jest i będzie na Fotodinozie. Ale należy wyjść światu naprzeciw. Opisać świat. A przynajmniej małe jego rzeczywiste kawałki. Prowadzenie mało poczytnego, ale zawsze, blogaska fotograficznego ośmieliło mnie do kontaktów ze światem branżowym, albo nawet „branżowym”. Teraz nie boję się zadawać obcym osobom pytań, które często chciałem zadać, ale bałem się zapytać. W przygotowaniu, tzn. we wstępnych początkach psychicznej fazy przygotowawczej są wpisy na Fotodinozie pod wspólnym tytułem: „jest takie miejsce...”. Bo są różne fajne miejsca dla fanbojów fotograficznych. Nie macie wyjścia- musicie zostać w oczekiwaniu- nastrojeni na nasze fale.

Fabrykant

dyrektor kreatywny walnięty o sprzęty.